IrinaWit

IrinaWit

Czytelnik

2 sierpnia 2016
13 czerwca 2017

6

Liczba komentarzy

0

Ilość wpisów na forum

Ostatnie komentarze

IrinaWit · 18 kwietnia 2017 · "Pożegnanie z Włochami"  
+1
0

Interpunkcja woła o pomstę do nieba. Przykro mi, ale nie potrafię w ten sposób czytać.

IrinaWit · 21 lutego 2017 · "Ariel II (I)"  
+1
0

Kamila zerknęła dziewczynie przez ramię, próbując rozpoznać co ów elfka czyta



Miej litość. OWA elfka.
Opowiadanie jak dla mnie za bardzo przegadane.
Poprzednia seria podobała mi się bardziej, ale poczekam na kolejną część.

IrinaWit · 19 sierpnia 2016 · "Szczęściarz"  
+1
0

Mu, jak i wielu innym mężczyznom, wystarczyła pensja za którą mógł sobie kupić kolejną porcje gier do swojej konsoli i kolejny wydech do motocykla.

- nigdy nie zaczynaj zdania od 'MU'. 'Jemu', jeśli już pasuje Ci do konstrukcji.

Jakoś nie miałem głowy do tego Lidka

- przecinek przed 'Lidka'

Obiecuję że do końca tygodnia zrobię

- przecinek przed 'że"
Nie będę dalej wypisywać, bo musiałabym wkleić tu pół opowiadania. Interpunkcja leży, a to dość ważna kwestia.

No dobrze – powiedziała szefowa – to teraz ta mniej przyjemna część – choć do gabinetu.

- CHOĆ? Nie wierzę.

Opowiadanie słabe. Dialogi nie przypominają ani trochę rozmów dorosłych ludzi. Nie wiem z jakiego powodu często zaczynasz zdania mówione od "No". Fabuły żadnej, ale to mogę zrozumieć. Przy opisie samego stosunku (który był zawarty w kilkunastu linijkach) poczułam wręcz zażenowanie. Jakbym ponownie brnęła przez "Pięćdziesiąt twarzy Greya":

Prowadził ją do rajskiego ogrodu, dając więcej niż mogła sobie wyobrazić. Osiągnęła to szybko, na długo przed nim. Zniknęła gdzieś na chwilę w otchłaniach rozkoszy.



Nie wiem czy jest sens wrzucanie tutaj czegoś, co leżało odłogiem, bez uprzedniego sprawdzenia, czy nadaje się to gdziekolwiek.

IrinaWit · 16 sierpnia 2016 · "Gdzieś u wybrzeży Andamanów (I)"  
0
0

Nadużywasz zaimków i w trakcie czytania staje się to męczące (przynajmniej dla mnie), nie widziałam większego sensu w rozmowie bohaterów na statku - nie wnosiła ona nic do akcji, nic z niej nie wynikało, wyszedł z tego taki trochę zapychacz.

Ładnie napisany fragment, w którym Feliks podgląda Helenę. Akcja dość wartka, więc czyta się szybko.
Sądzę, że jak na debiut jest całkiem dobrze 🙂

IrinaWit · 2 sierpnia 2016 · "Sigil (I). Dziwne przypadki Anny M."  
0
0

Zyskujesz na samym początku. Czym? Zapowiadaną długością opowiadania i przytoczonymi słowami Nietzschego. Dzięki temu zaczynam czuć, że być może będą to moje klimaty.

Burza rozwianych, ciemnych prostych włosów ciągnie się za nią jak ptactwo za swoim liderem w kluczu. - musiałam zwrócić uwagę na to zdanie, bo nadaje pięknego, prawie poetyckiego wyrazu. Bardzo, bardzo na plus.

blondynka odpala ostatniego z paczki i zaciąga się mocno - chodź na tą Starówkę - TĘ Starówkę. Niby nic, ale może rzucić się w oczy, więc uważaj.

Nie podoba mi się czas teraźniejszy, w którym prowadzona jest narracja, ale to już kwestia gustu. Tobie tu pasował, ja muszę uszanować.

Dziewczyna gasi niedopałek butem na kocich łbach - lepiej byłoby zastosować inny szyk, bo można pomyśleć, że to buty miały kocie łby. No chyba, że rzeczywiście buty, a ja o takich nie słyszałam.

Bardzo podoba mi się opis figury i następnie jej "ożywienia" i wejście w bohaterkę. Do gustu przypadły mi też naprzemienne opisy sytuacji oraz głos demona. Nie jesteś pierwszym, który demony wplata w tematykę erotyczną, ale wychodzi Ci to nieźle 😉

Musi być wyjątkowo utalentowana w materii uprawiania miłości, a jej dusza powinna być skażona cząstką czerni. - kolejny cytat, który mnie urzekł i po prostu chciałam to zaznaczyć 😉

Bardzo podoba mi się także ostatnia już wspólna scena Ani i profesora, napisana w prosty, ale i tak ładny sposób.
Urzekło mnie również zakończenie, gdzie demon wreszcie się ujawnia.
Podsumowując: opowiadanie podoba mi się BARDZO. Masz interesujący styl, który wręcz każe pochłaniać kolejne zdania. Do tego dochodzi tematyka, która także trafia w mój gust. Nie byłam fanką poprzedniego opowiadania, "Króliczka", ale zostanę fanką tego i z niecierpliwością będę czekać na kolejną część 😉

IrinaWit · 2 sierpnia 2016 · "Gdzie duchy przodków (I)"  
0
0

Opowiadanie naprawdę mi się podobało. Chętnie przeczytam kolejną część. Co do prawd historycznych... i dobrze, i niedobrze, że tekst nie jest z nimi zgodny.
Dobrze, bo tworzysz zupełnie nową historię, nie narażając się przy tym na potknięcia, które w przypadku takiego opowiadania łatwo byłoby popełnić.
Niedobrze, bo... chętnie przeczytałabym coś, co o historię, a zwłaszcza słowiańską, się opiera, ale to bardzo subiektywne odczucie 😉
Jak zwrócono już uwagę wcześniej - chwała Ci za słowiańskie imiona.
Bardzo cieszy mnie też brak błędów.
Powodzenia w tworzeniu kolejnej części!

pokątne opowiadania erotyczne
Witamy na Pokatne.pl

Serwis zawiera treści o charakterze erotycznym, przeznaczone wyłącznie dla osób pełnoletnich.
Decydując się na wejście na strony serwisu Pokatne.pl potwierdzasz, że jesteś osobą pełnoletnią.

Pliki cookies i polityka prywatności

Zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016 r (RODO). Potrzebujemy Twojej zgody na przetwarzanie Twoich danych osobowych przechowywanych w plikach cookies.
Zgadzam się na przechowywanie na urządzeniu, z którego korzystam tzw. plików cookies oraz na przetwarzanie moich danych osobowych pozostawianych w czasie korzystania przeze mnie ze stron internetowej lub serwisów oraz innych parametrów zapisywanych w plikach cookies w celach marketingowych i w celach analitycznych.
Więcej informacji na ten temat znajdziesz w regulaminie serwisu.